Eğer beni sevseydin lunaparka giderdik seninle.

Yürürken yerdeki kareleri sayardık, basmamaca oynardık. Her seferinde kazanmama izin verirken sen, aslında en birincinin ‘biz’ olduğunu söylerdin ellerimden tutarken..

Sonra pamuk şeker yerdik beraber. Öf çocuk muyuz ya demezdin hiç mesela bana, demek mi istedi canın? Çocuğun olurdum o zaman ben de.. Bir insanın kaç tane ‘sevgili çocuğu’ olabilir ki? Eminim, çok şanslı olurdun..

Yaz gelirdi mesela, tiril tiril bir yaz yağmuru bastırırdı aniden biz eve dönüş yolundayken. Ben yağmurda ıslanmayı hiç sevmem, ama sen varken değişirdi işler. Yüzüne düşen damlaları seyrederdim etraftakiler sığınacak bir yer bulma derdine düşmüşken.. Belki de kaçacak yer arayan kalabalığa biz de karışırdık da,birbirimizde saklanırdık en sonunda. Sen benim en korunaklı sığınağım olurdun. Olurdun di mi sahiden?

Kış gelsin o zaman. Üşümene izin vermezdim hiç. . Babannemle baş başa verip sana atkı  örerdim. Abuk renkli, saçma sapan desenli berelerin olurdu bir de.. Sonra hepsini giydirirdim sana, montunun düğmelerini iliklerdim, gözlerinden öperdim en son. Onlar da üşümesin..

Seneler evvel tanıdığım bir kız arkadaşımın, ona elbiseler ören; yemekler yapıp türlü türlü hediyelere boğan bir sevgilisi vardı.. Sen yapma öyle şeyler, ben ısıtırım ben güldürürüm seni. Kocaman bir sevgi yaratırdım kalbinde. Midenden mi geçerim bilinmez ama ağzın kulaklarına varana dek güldürürdüm seni..Papatya alabilirsin istersen bana. Çok içinden gelirse ama, yol kenarından yolup getirme ama. Bırak kalbimde büyüsün hepsi nasılsa senin olur.

Eğer beni sevseydin.. Güzel mi olurduk ne? Keşke sevseydin bayım..