16 Kasım 2011 Çarşamba

Bir zamanlar 650 küsür sayfalık kitabı 3.5 saatlik otobüs yolculuğunda okuduğunu iddia eden bir arkadaşım vardı..

Şimdi yaptığım hesaplamalara göre, dakikada 3 sayfa okumuş olması gerek ve bu da 20 saniyede 1 sayfa demek oluyor..
O değil de, ne oldu o çocuğa? Neler yaptı acaba, konuşmadığımız günlerde hangi kitapları okudu, hangi filmleri izledi, kimleri sevdi.. İnsanların hayatlarına sadece izin verdikleri ölçüde katılabiliyor olmamız çok enteresan.. Sana kimi anlatırsa o.. Nasıl bir şekil çizerse, fazlası bile değil. Ve, bir gün gelir de gitmek isterse, artık hayatına dahil olamazsa, yine de o.. Sadece o.. 
Giden bir insan aklınızda hep gittiği şekliyle kalıyor. Ayrıldığın sevgilinle eğer en son Dexter’ı izlemişsen, onun hayatının geri kalanında hep aynı diziyi izlediğini sanıyorsun. Arkadaşınızı farklı bir şehre yolcularken ellerindeki eldivenlerin rengi griyse, başka eldiven alabilmesi ihtimali aklınıza hiç gelmiyor.. Eğer.. Artık hayatınızda olmayan birinin fotoğrafına bakıyorsanız, o hep size gülümsüyor..
Lisedeyken, çok yakın 2 tane arkadaşım vardı ve bir gece birlikte kalırken Kartal Göz filmini izlemeye karar verdik.. O filmle ilgili en son hatırladığım şey, ortasına geldiğimizde 3ümüzün de koltukta uyumuş olduğuydu.. Biz, o filmi hiç bitiremedik. Biz daha sonra hiç beraber oturup film izlemedik. Birbirimize izin vermedik çünkü. Seneler geçti.. Ben hala sanıyorum ki, 3ümüzün de yarım bırakıp uyuduğu tek film o.. Başka filmleri hiç yarıda bırakmamışlar sanki, hep o filmin ortasında uyuyakalmışlar gibi sanki.. 
Bilmiyorum çünkü.. Artık hayatlarında, yarım bıraktıkları filmleri bile söyleyebilecekleri bir yerde değilim çünkü.. Daha uzaktayım. Belki evlenirken söylerler ama, bir çocukları olduğunda ya da.. Belki bir gün film izlerken uyuyakaldıkları, sabahın köründe gördükleri zaman sıcacık gülümsedikleri bir arkadaşları olduğunu hatırlarlar..
İnsanların hayatlarına sadece izin verdikleri ölçüde katılabiliyor olmamız çok enteresan değil mi? Söylemiştim size.. Ve zaman.. Durmadan uzaklaştırıyor hayatımızdakileri, bizi sadece bildiklerimizle bırakıyor..

2 yorum:

  1. İnsanların hayatlarına sadece izin verdikleri
    ölçüde katılabiliyor olmamız gerçekten de çok enteresan.

    YanıtlaSil
  2. Biribirimizin hayatından kayıp gidiyoruz..

    YanıtlaSil