Ablaları abileri kendilerine kıyafet, kolye alırken, bana okul çıkışında gördüğü kırtasiyeden

 ”parmak kaykayı”  alıp,hediye eden bi’ erkek kardeşim var. 

Üstelik, nasıl oynayacağımı öğretirken kaykayı gözüme fırlatıyor..! Yılbaşında da çikolata almıştı zaten bi’ keresinde.. 10lu halley.. !

Olsun lan, ben hastalanınca yanıma gelip masal anlatıyor uyumam için. Gördüğü barbie bebekleri bana almak için para biriktiriyor. Acaip birisi olduğunu söylemiştim size di mi? Kendisine ders çalıştırırken, türlü şaklabanlıklaımrdan ve konuyu anlatma girişimlerimden sonra,

- Anladın mı ablacım, sürat eşittir yol bölü zaman. Neymiş bi’ söyle bakayım ? diye sorduğum zaman,

-Eeaaa, süraaaat, eaaaa ! Yoool, sonra bi saat 60 dakikaydı… O zaman 4 saatte gitmişlerdi di mi ? diye cevap verebilecek bi’ hafızası da var..

Olsun lan, bazı sabahlar okuldan dönerken bana açma alıyor.. Bana kızdığı zaman “keşke senin kardeşin değil de, sokaktaki dilencinin kardeşi olsaydım” diye atar da yapıyor , uyurken öptüğümde uyanıp bas bas bağırıyor..

Amaa, olsun lan, eve geç geldiğimde ablama ne oldu diye ağlıyor korkudan. Neredeyse ben büyüttüm keratayı. Babamın abuk, içkili hareketlerinden korkup geceleri yanıma gelip “sence annem bizi şimdi görüyor mudur?” diye sorduğunda sarılıp uyutmaya çalıştım senelerce.. Azıcık safçana, azıcık salak, azıcık da atarlı ve gıcık ama..

Olsun işte..Hayattaki en değerli varlığım o benim..